តើអ្នកនិពន្ធចម្រៀងខ្មែរបច្ចុប្បន្នអស់ក្បាច់ហើយឬនៅ ក្រៅពីស្នេហាប្តូរអាច៍គ្នាស៊ី ប្តូរនោមគ្នាផឹកនោះ?
ខែមករា 16, 2012 32 មតិ
១- ដំបូង ខ្ញុំសុំទោសដល់បណ្តាអ្នកនិពន្ធ អ្នកគាំទ្រអ្នកនិពន្ធ អ្នកចម្រៀង អ្នកគាំទ្រអ្នកចម្រៀង និងអ្នកពាក់ព័ន្ធទាំងអស់ផងដែលខ្ញុំដាក់ចំណងជើងអត្ថបទនេះរាងចាស់ដៃបន្តិច។ ខ្ញុំគ្មានចេតនានឹងមើលងាយមើលថោកអ្នកទាំងឡាយខាងលើនោះទេ “ព្រោះយើងជាខ្មែរដូចគ្នា” ហើយខ្ញុំដឹងថាអ្នកទាំងអស់ដែលចង់មានមតិ នឹងប្រើពាក្យនេះ។ ចំពោះចំណងជើងអត្ថបទអាក្រក់ស្តាប់បែបនះ គ្រាន់តែជាក្បួនទីផ្សារ (Marketing) របស់ខ្ញុំ ដើម្បីទាក់ទាញឲ្យអស់លោកមកអានប្រកាសនេះប៉ុណ្នោះ ព្រោះសូម្បីតែខ្ញុំផ្ទាល់ក៏ឃើញចំណងជើងអត្ថបទនេះហើយ ភ្ញាក់ផ្អើល និងឈឺចិត្ត ឈឺខួរខ្លះដែរ។
២- ម្តាយខ្ញុំបង្រៀនថា បើគេស្តីឲ្យកូន បន្ទោសកូន ក្នុងន័យស្ថាបនា ក្នុងន័យឲ្យកូនកែកំហុស ក្នុងន័យឲ្យកូនចម្រើន ទោះជាពាក្យប្រមាថដៀលច្រាស់ឆ្អេះកូន យ៉ាងណាក៏ដោយ កូនមិនត្រូវប្រើសេចក្តីក្រោធតបដោយកាយវិការ (វាយ) ឬតបដោយវាចារ(ជេរ) ដែលនឹងធ្វើឲ្យខាតប្រយោជន៍ទៅគេវិញជាដាច់ខាត។ បើកូនពិតជាខឹងគេមែន កូនត្រូវខឹងដោយសេចក្តីពិចារណា ពិចារណាថាម៉េច បើគេជេរថា “អាថោក” កូនត្រូវសួរខ្លួនឯងថា “តើអាត្មាអញថោកមែនឬ ហើយថោកត្រង់ណា? បើគេជេរថា “អាមនុស្សគ្មានគំនិត” កូនត្រូវសួរខ្លួនឯងថា “តើអត្មាអញគ្មានគំនិតមែនឬ ឬអន់ត្រង់ណា?” ។ល។ កូនត្រូវចេះរៀនសួរខ្លួនឯង រៀនឆ្លើយខ្លួនឯង ហើយតបទៅគេវិញដោយការកែប្រែខ្លួនឯង នោះកូននឹងចម្រើន ចៀសវាងគេជេរ គេស្តីឲ្យច្រំដែលៗ។
៣-ប្រធានបទដែលខ្ញុំនឹងលើកយកមកបរិយាយថ្ងៃនេះគឺ “ចម្រៀងខ្មែរសម័យបច្ចុប្បន្ន”។ នេះទើបជាចំណងជើងអត្ថបទពិតដែលខ្ញុំចង់សរសេរ។
ខ្ញុំគិតថាប្រធានបទនេះ ប្រហែលជាមិនថ្មីទេ ហើយជឿថា មុខជាមានការបកស្រាយ ការឆ្លើយតបគ្នាទៅវិញទៅមក ឬអាចបង្កើតជាជម្លោះច្រើនមកហើយដែរ រវាងភាគីខាងគាំទ្រ និងភាគីខាងប្រឆាំង ដែលតែងតែត្រូវបានគេហៅថា “ពួកអភិរក្សនិយម” នោះ។ ដូច្នេះ សម្រាប់ប្រធានបទនេះ ខ្ញុំនឹងមិនលើកពី “ការចម្លងភ្លេងបរទេស” មកនិយាយទេ ព្រោះនាំវែងឆ្ងាយអន្លាយដូចស្ទឹង។
ខ្ញុំជឿថា បើយើងចោទពីការចម្លងភ្លេងបរទេស មកធ្វើជារបស់ខ្លួននោះ វាពិតជាថោកមែនហើយ តែអ្នកនិពន្ធបច្ចុប្បន្ននេះមួយ ផលិតកម្មនេះពីរ តែងតែការពារកំហុសរបស់ខ្លួន ដោយលើកកំហុសទៅកាន់ក្រសួង ទៅកាន់អ្នកកុបពីថាសក្លែងក្លាយ ឬទៅកាន់អ្នកស្តាប់ដែលមិនជួយទិញថាសដើមពីផលិតកម្មរបស់ខ្លួន ថាខ្លួនរត់ថ្លៃចំណាយថតបទថ្មីមិនរួច ថាខ្លួនគ្មានដើមធំផលិតបទភ្លេងខ្លួនឯង ថាខ្លួនក៏ចង់សរសេរទំនុកបទថ្មីដោយខ្លួនឯងដែរ តែបកប្រែគេវាស្រួលជាង ឬក៏ខ្លួនក៏ចង់សរសេរទំនុកថ្មីឲ្យភ្លេងថ្មីដែរ តែអត់ចេះសរសេរភ្លេងក៏យកបទភ្លេងគេមក ឬក៏ខ្លួនសុំតែមួយរស់ៗ សរសេរយកតែលុយ ផលិតយកតែមាន អីជាដើម។ល។
រួចចុះទៅលើអត្ថន័យនៃបទចម្រៀង តើអស់លោកអស់ក្បាច់ហើយឬ ដែលសរសេរតែស្នេហ៏ហឺត ស្នេហ៏ហៃ ស្នេហ៏ដូរអាច៍គ្នាស៊ី ដូរនោមគ្នាផឹក តែដដែលជាដដែលនោះ? តើក្នុងខួរក្បាលអស់លោកពិតជាអស់គំនិតត្រឹមហ្នឹងហើយឬ? ខ្ញុំជឿថាអស់លោកជាអ្នកនិពន្ធពិតជាលើកថា “បម្រើអារម្មណ៍អ្នកស្តាប់” ជាមិនខាន។ ខ្ញុំទាយចិត្តអស់លោកត្រូវណាស់មែនទេ?
គួរឲ្យអស់សំណើចដែលជំនាន់នេះមានមនុស្សធន់ដូចជាអស់លោក ដែលជាមនុស្សអត្មានិយមគិតតែលើកកំហុសទៅកាន់អ្នកដ៏ទៃ គ្មានទំនួលខុសត្រូវបែបនេះ។ បើអស់លោកមិនសរសេរអត្ថន័យឲ្យតួប្រុសតួស្រីងាប់ ឬព្រាត់ប្រាស់និរាសគ្នានោះ តើពិតជាអស់អ្នកស្តាប់មែនឬ? តើក្រុមអ្នកស្តាប់ពិតជាចូលចិត្តសាច់រឿង ឬអត្ថន័យចម្រៀងកំសត់គ្រប់ពេល គ្រប់គ្នាអញ្ចឹងមែនឬ? វាមិនខុសពី “អ្នកកាប់ជ្រូក បន្ទោសអ្នកស៊ី អ្នកស៊ីថាមកពីគេកាប់ ទើបគេចេះតែស៊ីនោះទេ” ដល់ពេលចុងក្រោយតើបាបខ្លាំងជាអ្នកសម្លាប់ជីវិតគេ ឬអ្នកស៊ី? ហើយបើអង្គុយចាំអ្នកស៊ីសាច់នាំគ្នាស៊ីបួសអស់ក៏ប្រហែលចាំដល់ផែនដីរលាយដែរ។
អ្នកនិពន្ធដែលជោគជ័យមិនមែនជាការនិពន្ធទៅតាមទំនោរអារម្មណ៍អ្នកអាន ឬអ្នកស្តាប់នោះទេ តែអ្នកនិពន្ធដែលជោគជ័យគឺជាការចេះវិជ្ជាសណ្តំអារម្មណ៍ ឬទាញអារម្មណ៍អ្នកអានឬអ្នកស្តាប់ ឲ្យស្លុងអារម្មណ៍ជាមួយបទនិពន្ធរបស់ខ្លួនបាន នោះទើបជាអ្នកនិពន្ធពិតប្រាកដ។ ហើយនេះគឺជាជោគជ័យដ៏ធំធេងរបស់អ្នកនិពន្ធជំនាន់ដើម ដែលមានគ្រប់រសជាតិ គ្រប់បែប គ្រប់សណ្ឋាន ប្រកបដោយអត្ថរស និងអត្ថន័យជ្រាលជ្រៅ បន្កប់ខ្លឹមសារអប់រំ ចិត្ត គំនិត និងអភិវឌ្ឍន៍ ទោះអស់លោកស្លាប់ទៅបាត់ តែស្នាដៃអស់លោកនៅតែបន្សល់ទុកគួរឲ្យស្ងប់ស្ងែង។
បើអស់លោកនៅតែសរសេរបទចម្រៀងឲ្យតួរប្រុសតួរស្រីស្រឡាញ់គ្នាដល់ស៊ីអាច៍ផឹកនោមគ្នា ឬក៏ដណ្តើមស្រីដណ្តើមប្រុសគ្នា ព្រាត់ប្រាសគ្នា គឺដដែលនឹងនៅតែជាដដែល។ ហើយស្នាដៃរបស់អស់លោក៏នឹងងាប់ទៅមុនអស់លោកជានិច្ច។ អស់លោកគឺជាអ្នកនិពន្ធដ៏បរាជ័យម្នាក់។
មួយវិញទៀតខ្ញុំស្នើរដល់ផលិតកម្មទាំងអស់ផងថា បើជ្រុលជាធ្វើខ្លួនថោក យកបទពីដើមមកថតសារថ្មីហើយ (ពិសេស ហង្សមាស) សូមអាណិតស្រាវជ្រាវចំណងជើង ទំនុកច្រៀង ឈ្មោះម្ចាស់សម្លេង ឬបើអាច ឈ្មោះអ្នកសរសេរភ្លេង ដាក់បញ្ចូលឲ្យត្រឹមត្រូវផង តាមពិតនោះមានគេស្រាវជ្រាវឃើញច្រើនហើយ តែអស់លោកគ្មានលុយបួនដប់ដុល្លា ទិញពីបណ្ណាគារមកមើលក៏មិនដឹង ទើបចេះតែដាក់ចំណងជើងឲ្យខុសនោះ នេះគេហៅថា ថោកជាន់ថោក។
បើអស់លោកមានកំហឹងនឹងអត្ថបទនេះ សូមមើលកថាខណ្ឌទី២។
ចំណងជើងបទថ្មីៗមួយចំនួន៖
- ខ្លាចការពិតត្បិតមិនចង់បែក
- ចាំអូនភ្លេចគេ ចាំបងប្រាប់ថាស្រឡាញ់
- មិនហ៊ានប្រាប់ឲ្យបងស្អប់គេ
- មិនចង់ឲ្យមានថ្ងៃស្អែកមកដល់
- ធ្លាប់សន្យាហើយថាមិនធ្វើឲ្យអូនយំ
- សុខៗគេសុំសង្សាវិញ
- បើគ្មាននារីម្នាក់នោះបងស្នេហ៍អូនទេ
- បើគ្មានគេបងនឹងស្រឡាញ់អូន
- សុំមិនស្គាល់បងល្អជាង
- បើបងស្នេហ៏អ្នកផ្សេងអូនធ្វើមិនបាន
- ស្រឡាញ់មនុស្សម្នាក់ខុសដែរឬ?
- ហួសពេលដែលត្រូវបងអើពើ
- ដកចិត្តទុកសិទ្ធឲ្យគេថែអូន
- ឈប់ទុកបងជាសង្សាអូន
- ស្រឡាញ់អូនលែងខ្វល់ពីអារម្មណ៍អ្នកដ៏ទៃ
- មិនហ៊ានស្រឡាញ់ព្រោះខ្លាចអូនឈឺចាប់
- គ្មានបង អូនមានគេទៀតទេ
- ព្រោះតែអូន បងក្បត់គេ
។ល។ គ្រប់ចំណងជើង សុទ្ធតែដូរអាច៍គ្នា។
បន្ថែម
- បើកលុយ បើកលុយ
- មកធើអី បើមកមិនផឹក
អានេះ រឹតតែចោលម្សៀតទៀត!
គូថខ្យង
អំពីម្ចាស់ប្លក គូទខ្យង
គូទខ្យង 
នៅទេ… នៅចែកផោមគ្នាហិតមួយទៀត
បាទ! ត្រូវហើយលោកសុភ័ក្រ នៅចែកផោមគ្នាហិតទៀត!
គ្រាន់តែគ្នាសមត្ថភាពមិនពូកែ ក៏មិនគួរយើងដៀលគេដូច្នេះដែរ។ ខ្ញុំសួរលោកមួយទៅមើល តើអ្វីមួយដែលជាជំនាញរបស់លោក ហើយបានធ្វើអោយពិភពលោកកោតសរសើរលោក និង ប្រទេសខ្មែរ នោះ? ឧបមាថាបើលោកគ្រាន់តែជាបុគ្គលិកស៊ីប្រាក់ខែម្នាក់ទៅចុះ តើគេគួរដៀល (រឺថារិះគន់ដើម្បីស្ថាបនាទៅចុះ) ថាលោកធ្វើការដដែលៗ ថ្ងៃក្រោយនឹងបរាជ័យងាប់ក្រលាបានដែររឺទេ?
យើងច្រើនតែផ្ដោតទៅលើបុគ្គលដទៃថា អ្នកនេះត្រូវតែអស្ចារ្យបែបនេះបែបនោះ មានសមត្ថភាពធ្វើបែបនេះ បែបនោះ បើមិនអស្ចារ្យទេ មានតែថោកទាប ។ ពេលខ្លះដូចជាជ្រុលពេក ដែលយើងដាក់ទំនួលខុសត្រូវលើបុគ្គលម្នាក់ហួសហេតុពេក ហើយខ្លួនយើងយករួចខ្លួននោះ។
យើងច្រើននិយាយថា បើមិនបានធ្វើអោយខ្មែរល្បី ក៏មិនបានធ្វើអោយខ្មែរថោកទាប ដែរ តែយើងត្រូវដឹងថា ការសំងំយករួចខ្លួនតែឯងនេះហើយ ហើយចាំតែនិយាយបញ្ឈឺចិត្តអ្នកធ្វើនេះហើយ ដែលធ្វើអោយខ្មែរវិនាសនោះ។
ខ្ញុំសុខចិត្តអត់អីស្ដាប់ អោយតែខ្មែរកុំចម្លងពីគេទាំងដុលៗ ទាំងបាវៗ ម៉ាបង្គីៗ ជាពិសេស បទយួន
សូមសរសើរស្នាដៃលោកគូថខ្យងខ្លាំងណាស់ ដែលពូកែសរសេរ ប៉ុន្តែខ្ញុំសុំសួរថា លោកបានធ្វើអ្វីខ្លះជាប្រយោជន៍ដែរឬទេ? លោកមានដឹងទេថា អ្នកនិពន្ធទាំងនេះបានចំណាយពេលទំនេររបស់ខ្លួនទៅបង្រៀនក្មេងៗជំនាន់ក្រោយស្តីពីការនិពន្ធដោយឥតគិតថ្លៃ ដែលសូម្បីតែស្រុកខ្មែរមិនទាន់មានសាលាបង្រៀនតែង និពន្ធផងនោះ។ នេះសំណាងហើយដែលខ្ញុំដឹង លឺ និងឃើញផ្ទាល់ភ្នែកពីការខិតខំប្រឹងប្រែងធ្វើអ្វីដើម្បីកូនខ្មែរជំនាន់ក្រោយទៀត អាចយកចំនេះដឹង និង បទពិសោធន៍ពីពួកគាត់ ទៅធ្វើអ្វីដែលថ្មី និង កាន់តែល្អជាងពេលនេះ ដោយមិនចម្លង ឬ ដើរតាមក្បួនគេទៀត។
មួយទៀត នោះលោកថាការតែងនិពន្ធ…..ចុះលោកមានដែលអានស្នាដៃមួយចំនួនទៀត ដែលគាត់បាននិពន្ធដោយមិនចម្លងតាមគេមកសរសេរដែរឬទេ? លោកគូថខ្យងនេះ បើរិះគន់គឺល្អហើយ តែសូមសរសេរអ្វីដែលគេបានធ្វើល្អជាស្នាដៃភ្ជាប់មកជាមួយអត្ថបទនេះផង ទើបជាការប្រសើរ។
អរគុណលោកវិចិត្រដែលបានចាប់អារម្មណ៍ជាមួយអត្ថបទនេះ។ តែសូមទាញអារម្មណ៍លោកអានអត្ថបទនេះម្តងទៀត ខ្ញុំអត់បានថាឲ្យអ្នកនិពន្ធទាំងនោះថាថោកទាបទេ ខ្ញុំថាអស់ក្បាច់ហើយឬនៅ? អ្វីដែលខ្ញុំដៀលនោះ គឺដៀលបទចម្រៀងទេតើ! គឺបទចម្រៀងដែលមានតែស្នេហាស៊ីអាច៍គ្នា បង្វក់ស្មារតីអ្នកស្តាប់ ពិសេសយុវវ័យឲ្យវក់តែនឹងរឿងអស់ហ្នឹង ភ្លេចការសិក្សាអស់។
ហើយខ្ញុំទាយទុកស្រេចហើយថានឹងមានបងប្អូនអ្នកអានចោទសួរមកខ្ញុំវិញថា ខ្ញុំចេះ ឬបានធ្វើអីខ្លះហើយឬនៅដើម្បីខ្មែរជាដើម។ ខ្ញុំឆ្លើយមួយម៉ាត់ថា “សុំទោសខ្ញុំអសមត្ថភាព ខ្ញុំគ្មានឱកាស”។ តែសូមជម្រាបទៅអស់លោកអ្នកនិពន្ធវិញថា អ្វីដែលខ្ញុំចេះនោះ គឺខ្ញុំចេះតែរិះគន់នេះឯង ហើយបើអស់លោកនៅតែមិនឈឺនោះ ខ្ញុំពិតជារិតតែអសមត្ថភាពទៀតហើយ។ តែបើការរិះគន់របស់ខ្ញុំ បានត្រឹមតែឡងមកវិញយ៉ាងដូច្នេះ វាមិនខុសពីអ្នកវាយប្រដាល់លើរេញ បោះហ្កង់គ្រវាត់ឲ្យអ្នកមើល ដែលចាំតែស្រែកថា វ៉ៃឆ្វេង វ៉ៃស្តាំ ឲ្យឡើងវ៉ៃម្តងនោះទេ។ តើអតិថិជនជាស្តេចឬ? បើអស់លោកឲ្យតម្លៃអតិថិជន ខ្ញុំសុខចិត្តឲ្យលោកខឹងឌៀលខ្ញុំវិញតាមចិត្តចុះ តែអ្វីដែលខ្ញុំចង់បានគឺ “ដើម្បីឲ្យខ្មែរដើរទាន់ពិភពលោក” ទោះក្នុងមធ្យោបាយអីក៏ដោយ ហើយបើលោកពិតជាខឹងខ្លាំងមែន សូមមើលកថាខណ្ឌទី២ក្នុងអត្ថបទខាងលើ។
“ដើម្បីឲ្យខ្មែរដើរទាន់ពិភពលោក” ៖ ដើម្បីអោយខ្មែរដើរទាន់ពិភពលោក គេត្រូវប្រឹងទាំងអស់គ្នា មិនមែននិយាយថាខ្លួនអសមត្ថភាព ហើយយករួចខ្លូនតែឯងនោះទេ។ គ្មានឱកាស ៖ ឱកាសវាមិនរត់មករកយើងទេ។
ពិតណាស់ដើម្បីអោយអ្វីមួយរីកចំរើនគេត្រូវការរិះគន់ តែអ្នករិះគន់គេហ្នឹងក៏ត្រូវតែកែលំអខ្លួនខ្លះដែរ មិនត្រូវគ្រោតគ្រាតពេកទេ។ (និយាយនេះមិនមែនមានន័យថាខ្ញុំជាមនុស្សដែលមានពាក្យសំដីផ្អែមល្ហែមនោះទេ ពេលខ្លះខ្ញុំក៏គ្រោតគ្រាតដែរ តែនេះជាគុណវិបត្តិដែលត្រូវតែកែលំអ ដែលត្រូវតែជៀសវាង។)
អរគុណ និងទទួលយកមតិលោកវិចិត្រ ខ្ញុំនឹងរៀននិយាយពាក្យល្អៗឲ្យច្រើនបន្តិច។ តែសង្ឃឹមថាពាក្យអាក្រក់លើកនេះ បានដល់ការពិចារណាទាំងអស់គ្នា ទាំងខ្ញុំទាំងអស់លោកអ្នកនិពន្ធ។ ធ្វើមនុស្សត្រូវចេះឈឺ ពេលគេជេរ។ អរគុណសម្រាប់ចំណាប់អារម្មណ៍អត្ថបទនេះ។
បន្ថែមសម្រាប់លោកDia ក្នុងប្រធានបទនេះ អត្ថបទនេះ ខ្ញុំលើកតែពីរឿងរិះគន់ប៉ុណ្នោះ ឯវគ្គសរសើរគឺនៅអត្ថបទបន្ទាប់។ ខ្ញុំមិនមែនជាមនុស្សប្រឆាំងផ្កាប់មុខនោះទេ កុំបារម្មណ៍។ មានក្តៅមានត្រជាក់ មានបង្អាប់ មានសរសើរ។
ជជែកគ្នាតើ…សុំអង្វរ!… សំរាប់ខ្ញុំអត់ដែលស្តាប់សោះ បទចំរៀងថ្មីៗ ហើយសូម្បីភាពយន្ត ឬវីដេអូភាគខ្មែរថ្មីៗតាមទូរទស្សន៍ ក៍ខ្ញុំអត់ដែលតាមដានមើលដែរ។ ហេតុនេះទើបខ្ញុំគ្មានយោបល់អីដែលត្រូវសរសើរ ឬបង្អាប់ទេ។ ម្យ៉ាងទៀត បើអស់លោកណាខឹងខ្ញុំថា មិនជួយគាំទ្រសិល្បៈចំរៀង ភាពយន្តខ្មែរបច្ចុប្បន្ននេះ ក៍ខ្ញុំមិនខឹងគេវិញដែរ។ ព្រោះសំលេងតារាចំរៀងយើងបច្ចុប្បន្ន រួមផ្សំនឹងទំនុកច្រៀង (ខ្ញុំមិននិយាយពីបទភ្លេងទេ) គឺខ្ញុំពិបាកលេបចូលណាស់… ដាក់អួលៗ..!! ហើយបើបបួលខ្ញុំមើលវីដេអូរឿងភាគខ្មែរចាក់ផ្សាយតាមទូរទស្សន៍វិញ ខ្ញុំសុខចិត្តមើលតុក្កតារឿង ឆ្មា-កណ្តុរ វិញមានខ្លឹមសារគ្រាន់បានសើចជាង។ ហើយបើបបួលខ្ញុំមើលក្រុមកំប្លែងតាមទូរទស្សន៍វិញ ខ្ញុំគិតថា៖ ខ្ញុំនេះភ្លើ កំពុងអង្គុយមើលពួកឆ្កួត..!! តែខ្ញុំសរសើរវីដេអូអប់រំរឿងភាគខ្មែរ ដែលផលិតដោយមណ្ឌលព័ត៌មានស្រ្តីកម្ពុជា…។ អរគុណ…
ស្រដៀងខ្ញុំដែរ មិនមែនថាមិនជួយជ្រោមជ្រែងរ៉ែ តែធ្វើទៅមិនរួច អាយផតពីរ ចម្រៀងជាង ៧ហ្គឹក គ្មានចម្រៀងបទសម័យថ្មីមួយរ៉េ ! ស្តាប់មិនបាន មើលមិនកើត មិនចូលចិត្ត ប្រហែលជាខ្ញុំបុរាណពេកមិនដឹង ? សុំយល់ស្របតាមស្រុកស្រែមតិ មួយដែរ !
ដាក់មួយកែវទៅបានអួកៗហើយ 😀
សីលធម៌ និងដុំបាយ… បញ្ហានេះ តែងតែកើតមានគ្រប់សម័យកាល។ បើនិយាយពីគោលការណ៍ទីផ្សារ តម្រូវការ និងការផ្គត់ផ្គង់ វាតែងតែបំពេញមុខឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក ដូច្នេះពេលខ្លះ យើងមិនអាចបន្ទោសតែអ្នកនិពន្ធតែឯងឯកនោះទេ។ ផ្នត់គំនិត បរិយាកាស ចំណេះដឹង ការអប់រំ និងភាពបន្សាំ សុទ្ធតែជាបញ្ហាសម្រាប់សង្គមរបស់យើងនាបច្ចុប្បន្ននេះ។ យើងទើបតែងើបឈរឡើង នៅមានបញ្ហាជាច្រើនដែលត្រូវរៀន និងត្រូវលត់ដំ មិនថាតែអ្នកនិពន្ធ ក៏ដូចជាយើងរាល់គ្នា។ តែយ៉ាងណាៗ ខ្ញុំក៏យល់ស្របនឹងគូថខ្យងមួយភាគដែរ ដែលថាចម្រៀងសម័យនេះ ភាគច្រើនចូលចិត្តនិយាយរឿងស្នេហាសោកសៅរបស់យុវវ័យច្រើន ពេលដែលស្តាប់ហើយ ជាពិសេសរឿងដែលត្រូវសាច់រឿងផង រឹតតែឈឺចាប់ និងរវើរវាយលើសដើម… ចំណែកឯបទចម្រៀងលើកទឹកចិត្តអីហ្នឹង ពិតជាកម្រមាន ចង់រកស្តាប់ ទុកមកលួងចិត្តខ្លួនឯងលេងៗ ក៏ពិបាក… ជាយោបល់ សម្រាប់អ្នកនិពន្ធចម្រៀង បើគាត់អាចបង្វែងសរសេរចម្រៀងសប្បាយៗ និយាយពីការរៀននៅសាលាខ្លះៗ និងការដើរលេងអីហ្នឹង ពិតជាល្អ… តែមួយភាគទៀត បើតាមដឹង អ្នកនិពន្ធគេក៏ចង់តែងចម្រៀងដែលក្រៅពីរឿងស្នេហាស្នេហឺតអីហ្នឹងដែរ តែវាពិបាកនៅត្រង់ថា ម្ចាស់ផលិតកម្មគេគាំទ្រឬក៏អត់?
អ្វីដែលខ្ញុំចង់បានគឺប៉ុន្មានឃ្លាចុងក្រោយហ្នឹងឯង។ ខ្ញុំពេញចិត្តបទ “ឈាមពេជ្រ” របស់លោកផល។ ទោះជាបទភ្លេងបរទេស (យើងកុំនិយាយពីភ្លេង) តែចុងជួន អត្ថន័យ អត្ថរស គឺគួរឲ្យសរសើរគាត់មែនហើយ “មិនភ្លេចការសិក្សា ស្នេហាកន្និដ្ឋា ដឹងគុណមាតាបិតា។
ខ្ញុំសុំនិយាយមួយចុះ ខ្ញុំមិនចេះនិពន្ឋអីនោះទេ អារឿងចំរៀងស្នេហាអីហ្នឹងដល់ថ្នាក់មានជនជាតិបរទេសមកសួរខ្ញុំថា ហេតុអីបានជាជនជាតិខ្មែរចូលចិត្តស្តាប់ចំរៀងស្នេហាស្នេហឺតម្ល៉េះ? ដល់គេសួរអញ្ជឹងខ្ញុំមិនដឹងឆ្លើយប្រាប់គេថាម៉េចទេ បើខ្ញុំមិនដឹងថាត្រូវឆ្លើយម៉េចផង
ខ្ញុំចង់និយាយថាសិល្បៈខ្មែរសម័យព្រះរាជាណាចក្រ អឆ្ឆរិយៈ នេះគឺសូន្យ.
ហេតុអ្វីបានថាសូន្យ? ព្រោះសិល្បៈខ្មែរដើរតែតាមក្រោយគូទគេ ត្រូវគេជេរ,គេដៀល
គេម៉ាក់ងាយ,មើលងាយ មើលថោក,គេប្រមាថ,គេរកប្តឹង……….។ល។និង។ល។
បានហើយមិនចង់និយាយច្រើនទេព្រោះនិយាយច្រើនខុសច្រើន.
តែបើយើងមិននិយាយគេថាយើងអោនក្បាលដូចអណ្ដើកចាំតែយករួចខ្លួនមិនជួយកែលំអរ.
តែបើយើងនិយាយខ្លាំងគេថាយើងនឹងបណ្ដុះបន់អាប់គ្មានក្នុងន័យស្ថាបនា.
សរុបសេចក្ដីមកគេធ្វើអ្វីក៍ត្រូវធ្វើអ្វីក៍សមដែរ.
សរុបសេចក្ដីមកខ្ញុំគាំទ្រ ទស្សនៈ និង អត្ថបទ គូថខ្យង ១០០% 😀 ។
ទស្សនៈខាងលើគឺជាការពិតសុទ្ធសាធ អោយតែជាការពិត ខ្ញុំមិនដែរខ្លាចអ្នកណាគេថាអោយខ្ញុំឬស្អប់ខ្ញុំនោះទេ ។ សូមគូថខ្យងបន្តសរសេរ និងនិយាយការពិតក្នុងសង្គមខ្មែរអោយបានច្រើនៗ
ពីខ្ញុំអ្នកចូលចិត្តនិយាយការពិត 😀 ចំរៀងខ្មែរសម័យឥឡូវអោយស្តាប់ទទេក៏មិនស្តាប់ដែរ ឧទាហណ៍អ្នកផ្ទះខ្ញុំដឹងចិត្តខ្ញុំណាស់ គឺពួកគាត់មិនហានចាក់ស្ដាប់ មកពី ខ្លាចខ្ញុំទេសនា 😀
កុំចំអកឲ្យខ្ញុំអី មានគេកំពុងរកមុខខ្ញុំច្រើនណាស់ គេខឹងណាដឹងទេ!
កុំភ័យ ដេកទែពីព្រួយរ៉ៅ !
ហេស ហេ ខ្ញុំសរសើរគូថខ្យងទែនមែនណា កំរមានអ្នកដែលនិយាយពិតណាស់ តួយ៉ាងដូចជា ស្រុកស្រែ ចូលចិត្ត “ប្រលានក្បាលប្រលិបកន្ទុយ” “ប្រលានកន្ទុយប្រលិបក្បាល” ហាស ហា ខ្ញុំនិយាយដូច្នេះត្រូវអត់ “លោកស្រុកស្រែ” 😀
អូយ ! ខ្ជិលអានខ្លាំងណាស់ ព្រោះមតិវែងៗពេក ….. ( កុំឈ្លោះគ្នាណា…….. តែបើចូល សង្វៀនប្រដាល់ ពេលណា កុំភ្លេចហៅខ្ញុំទៅមើលផង..ហាហា )
ខ្ញុំសុំចុះឈ្មោះ ឡើងសៃវៀនមួយរ៉ែ ? ចង់ចូលក្បាច់អីក៏បានដែរ បុរាណ សម័យទំនើប ប្រដាល់ ចំបាប់ សូមទទួលបានទាំងអស់ លើកលែងតែគ្រាប់មីន នឹងគ្រប់បរ៉ាមាណូ បានអត់លេងចូល ។ សុំចុច like មួយសិន ខ្ជិលអានណាស់ វែងពេក ចាំងៃណាទនេរចាំមកចងមុងអានតាហ្មង ! ហាស់ ហាស់
ខ្ញុំអត់មានយោបល់ទេ ព្រោះខ្ញុំមិនដឹងអ្វីសោះពីខាងនិពន្ធ!
ប៉ុន្តែខ្ញុំក៏ឃើញបទចម្រៀងមួយចំនួន ដែលគ្មានលក្ខណៈអប់រំទាល់តែសោះ!
ត្រូវ 😀 ត្រូវម៉ាច់
…ខ្ញុំសុំមិននិយាយពីការនិពន្ធចម្រៀងស្នេហា តែខ្ញុំសុំនិយាយពីយុវវ័យបច្ចុប្បន្ន។ ក្នុងនាមខ្ញុំជាយុវវ័យមួយរូបនឹងគេ ខ្ញុំដឹងថា មិនមែនដោយសារតែចម្រៀងស្នេហាទេដែលធ្វើឲ្យយុវវ័យខ្មែរឈ្លក់វង្វេង។ យើងអាចឃើញមានកត្តាជាច្រើនទៀត ដូចជាការហូរចូលនៃវប្បធម៌បរទេស..ល.. (ដែលខ្ញុំសុំមិននិយាយ ព្រោះអ្នកទាំងអស់គ្នាក៏ដឹង)។ ម្យ៉ាងទៀត ក្នុងនាមខ្ញុំជាអ្នកនិពន្ធ (ក្រៅផ្លូវការ) មួយរូបដែរ ខ្ញុំគ្រាន់តែចង់និយាយថា បទចម្រៀងដែលនិពន្ធហើយ មិនមែននិពន្ធហើយភ្លាមគឺថតសម្លេងភ្លាមនោះទេ គឺត្រូវឆ្លងកាត់ម្ចាស់ផលិតកម្មជាមុនសិន។ បើតាមខ្ញុំដឹង បទចម្រៀងដែលនិពន្ធដើម្បីលើកទឹកចិត្ត ក្រៅពីស្នេហាមានច្រើន (ដូចជាបទ ព្រោះយើងជាមិត្ត, oh my firend! របស់ផលិតកម្មហង្សមាស) ប៉ុន្តែសួរថា បើម្ចាស់ផលិតកម្មគេថតបទហ្នឹង តើមានមនុស្សប៉ុន្មាននាក់នឹងទិញ? ថ្វីត្បិតចម្រៀងជាសិល្បៈ តែទន្ទឹមនឹងនោះ វាក៏ជាជំនួញមួយដែរ។ ប្រសិនជារវល់តែចេញបទដែលមិនទទួលបានការពេញនិយមពីសំណាក់យុវវ័យ សួរថាក្រុមហ៊ុននឹងឈរជើងបានយូរប៉ុណ្ណា? ដែលខ្ញុំនិយាយនេះ មិនមែនមានគាំទ្រទាំងស្រុងទៅលើការនិពន្ធចម្រៀងស្នេហានោះទេ ព្រោះមានចម្រៀងខ្លះក៏ធ្វើឲ្យខ្ញុំទើសភ្នែក ទើសច្រមុះដែរ តែសួរថាទោះបីជាខ្ញុំសរសេររិះគន់ ជេរស្តី តើអ្នកនិពន្ធទាំងនោះនឹងចាប់អារម្មណ៍ដែរទេ? សួរថា បើគេមិនសរសេរចម្រៀងតម្រូវតាមចិត្តម្ចាស់ផលិតកម្ម តើគេអាចធ្វើការបានទៀតដែរទេ? លោកមិនគួររិះគន់តែខាងអ្នកនិពន្ធទេ ជាអ្នកធ្វើការឲ្យគេ បើចៅហ្វាយឲ្យឆ្វេង តើលោកអាចស្តាំបានទេ? បាទ! សូមអស់យោបល់។
ហើយចុះបទពីសង្គមមុនៗ គេនិយាយស្នេហាដែរម៉េចក៏អត់អី វាអីតែសម័យដែកគោ មកពី
– បទពីសង្គមគេនិយាយបែបសាសងគ្នា ញែគ្នា រៀបរាប់ផ្សេងៗ
-បទសម័យដែកគោ ហាឡើង មីស្រីងាប់ អាប្រុសជាប់គុក 😀 អាប្រុសលួយមានសាហាយ មីស្រីចូលចិត្តធ្វើចុងគេ 😀 ស្រីលេបថ្នាំកណ្តុល ប្រុសលេបថ្នាំកណ្តោ 😀 ហាស ហា និយាយហើយចង់សើច។ បើម្ចាស់ផលិតកម្មបង្ខំអោយសរសេរ ក៏មិនសូវស្អប់ដែរតែនេះមកពីអ្នកនិពន្ធខ្លួនឯងហ្នឹងដែរបែកឆ្វេង ពេលគេថាឆ្កួតគ្រឿងហើយអត់ជឿគេទៀត
គ្រាន់តែសង្កេតឃើញថាបទ ចម្រៀងខ្លះធ្វើឲ្យមនុស្សខូចចិត្តស្រាប់គិតខ្លីតែម្តង ។
😀
Pingback: អារម្មណ៍ និង ពាក្យទទូចអង្វរពីលោក គង្គ ប៊ុនឈឿន « គូទខ្យង
បទចម្រៀងសម័យឥឡូវ ចុងបញ្ចប់ គឺប្រាកដជាមានតួអង្គណាម្នាក់ស្លាប់មិនខាន! ហា ហា…ម៉េចចឹងទៅ?
ខ្ញុំគាំទ្រការរិះគន់របស់ គូទខ្ចង ទៅលើបទចំរៀងខ្មែរយើងថ្មិៗ
ហើយក៏គាំទ្រការរិះគន់បករបស់ វិចិត្ត ផងដែរ ។ គឺរបៀបនិយាយ
និងសរសេររិះគន់ក៏ត្រូវមានសីល្បៈជាមួួយដែរ ដែលមិនស្រួល
ប៉ុន្មានទេតាមខ្ញុំធ្លាប់ដឹង ដើម្បីអោយសាម៉ីខ្លួនព្រមជឿនិងទទួលយក
បានដោយមិនថ្នាំងថ្នាក់ក្នុងចិត្តផងក្នុងការរីះគន់នោះ ។ ខ្ញុំធ្លាប់លឺថា
ជាចរឹតមួួយរបស់ខ្មែរយើងដែរគឺ សាបមួយដៃ ប្រៃមួួយចិប ។ល។
ខ្ញុំសូមគាំទ្រចំពោះលោកវិចិត្រ និងលោក Diamond ១០០%តែម្ដង គាត់និយាយត្រូវ បើចង់ឲ្យខ្មែរដើរទាន់ពិភពលោកបាន គប្បីតែយើងត្រូវខិតខំធ្វើទាំងអស់គ្នា មិនមែន មានមាត់ចាំតែថា ហើយសំងំយកសុខម្នាក់ឯងនោះទេ មុននឹងរិះគន់គេ យើងគប្បីរិះគន់ខ្លួនឯងសិន ថាបានធ្វើស្អីសម្រាប់សង្គមហើយឬនៅ? បើមិនអត់ធ្វើស្អីសុទ្ធ ចាំតែថាឲ្យគេយ៉ាងនេះបានស្អីរីកចម្រើនទៅរួច ហើយកុំចាប់បាច់ដោះសារថាខ្លួនឯងអសមត្ថភាព គ្មានឱកាស ថាឲ្យតែបានតែម្ដង ឱកាសគឺយើងជាអ្នកស្វែងរកវាដោយខ្លួនឯង មិនមែនចាំដល់គេយកសាច់យកដាក់ដល់មាត់ បានខំទំពារទេ ដឹងខ្លួនដែរ ថាខ្លួនឯងអសមត្ថភាព អត់ខំប្រឹងខ្លួនឯង ទៅរិះគន់គេទៅវិញ ។បានខ្ជិលសេរសេរណាស់ សាកល្បងដេងគងថ្ងាសគិតខ្លួនឯងមើលទៅ!